Η ΓΛΩΣΣΑ: Η ισχυρότερη έπαλξη

          «Πρόσεξε, αγαπητό μου τέκνο, τη γλώσσα όπως την πατρίδα σου. Μια λέξη μπορεί να χαθεί, όπως μια πόλη, όπως η χώρα, όπως η ψυχή. Τι γίνεται όμως όταν ο λαός χάνει τη γλώσσα, τη χώρα , την ψυχή του; Μην πιάνεις ξένη γλώσσα στο στόμα σου. Αν πιάσεις ξένη γλώσσα στο στόμα σου, να ξέρεις ότι δεν την κατέκτησες, αλλά ότι αποξενώθηκες από τον εαυτό σου. Καλύτερα είναι για σένα να χάσεις τη μεγαλύτερη και ισχυρότερη πόλη της χώρας σου, παρά να την πιο μικρή και την πιο άγνωστη λέξη της γλώσσας  σου.

          Οι χώρες και τα κράτη δεν κατακτώνται μόνο με τα σπαθιά, αλλά και με τις γλώσσες. Να ξέρεις ότι ο εχθρός σ’ έχει περισσότερο κατακτήσει, όσο σου έχει σβήσει τις λέξεις και τις έχει εξαφανίσει.

          ΄Ενας λαός που έχει χάσει τη γλώσσα του παύει να είναι λαός.

          Υπάρχει,  τέκνο, μου,  μια αρρώστια που ενσκήπτει στη γλώσσα, όπως μια επιδημία στο σώμα…..

          Δύο λαοί, αγαπημένε μου, μπορούν να υπάρχουν και να ζουν εν ειρήνη. Δύο γλώσσες όμως δεν μπορούν να ειρηνεύσουν, Δύο λαοί μπορούν να ζουν με τη μεγαλύτερη ειρήνη και αγάπη, αλλά οι γλώσσες τους μόνο να μάχονται μεταξύ τους μπορούν.

          Όποτε δύο γλώσσες συναντιούνται και αναμειγνύονται, είναι σαν δύο στρατοί σε μάχη ζωής και θανάτου. Όσο σ’ αυτήν τη μάχη ακούγεται και η μία και η άλλη γλώσσα, η μάχη είναι ισόπαλη. Όταν αρχίζει όλο και περισσότερο και όλο πιο δυνατά ν’ ακούγεται μία από τις δύο, αυτή θα υπερισχύσει. Τελικά ακούγεται μόνο μία. Η μάχη έχει ολοκληρωθεί. Έχει εξαφανιστεί μια γλώσσα, έχει εξαφανιστεί ένας λαός.

          Μάθε παιδί μου, ότι αυτή η μάχη ανάμεσα στις γλώσσες δεν διαρκεί μία ήμερα ή δύο, όπως η μάχη ανάμεσα στους στρατούς, ούτε μία  η δύο χρονιές, όπως ο πόλεμος ανάμεσα στους λαούς, αλλά έναν αιώνα  ή δύο, και ότι για τη γλώσσα το ίδιο είναι ένα μικρό  μέτρο χρόνου, όπως για τον άνθρωπο μία ή δύο στιγμές. Γι’ αυτό  τέκνον μου, είναι καλύτερα να χάσεις όλες σου τις μάχες και τους πολέμους, παρά να χάσεις τη γλώσσα σου. Μετά από μια χαμένη γλώσσα δεν υπάρχει λαός.

          Ο άνθρωπος μαθαίνει  τη γλώσσα του σε μια χρονιά. Δεν τη ξεχνάει όσο είναι ζωντανός. Ο λαός δεν την ξεχνάει όσο υπάρχει. Την ξένη γλώσσα ο άνθρωπος τη μαθαίνει επίσης σε μια χρονιά. Τόσο που επιτρέπεται ν’ απαρνηθεί τη γλώσσα του και ν’ αρπάξει την ξένη. Αυτή είναι τούτη η επιδημία και η καταστροφή της γλώσσας, όταν ένας – ένας οι άνθρωποι αρχίζουν ν’ απαρνούνται τη γλώσσα τους και ν’ αρπάξουν την ξένη, είτε τους είναι για καλύτερο είτε εφιάλτης……

          Η γλώσσα, τέκνον  μου, είναι ισχυρότερη από κάθε έπαλξη. Όταν οι εχθροί γκρεμίζουν όλες τις επάλξεις και τα κάστρα, εσύ μην απελπίζεσαι, αλλά κοίτα και άκου τι γίνεται με τη γλώσσα. Αν η γλώσσα έχει παραμείνει ανέπαφη, μη φοβάσαι. Στείλε κατασκόπους και εμπόρους  να πάνε βαθιά μεσ’ στα χωριά και τις πόλεις και ν’ ακούνε.   

          Εκεί που αντηχεί η λέξη μας, εκεί όπου ακόμη ο λόγος και όπου ακόμη, σαν παλιό χρυσό νόμισμα, κυκλοφορεί η λέξη μας, μάθε, τέκνον μου, ανεπιφύλακτα ότι αυτό είναι ακόμη το κράτος μας, όποια και νάναι η κυβέρνησή του. Οι τσάροι αλλάζουν, τα κράτη καταρρέουν, αλλά η γλώσσα και ο λαός είναι αυτά που σου μένουν, κι’ έτσι το κατακτημένο μέρος της χώρας και του λαού αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει πάλι στη γλωσσικό του κοιτίδα κα στο λαό των προγόνων του.   

          Να θυμάσαι, ότι κάθε κατάκτηση και απώλεια δεν είναι τόσο επικίνδυνη για το λαό, όσο είναι επικίνδυνη για τη γενιά. Αυτές μπορούν να βλάψουν μόνο μια γενιά, αλλά όχι ένα λαό. Ο λαός αντέχει περισσότερο στον χρόνο, τέκνο μου, όσο η γενιά και από κάθε κράτος.

          Αργά η γρήγορα ο λαός θα ενωθεί, όπως το νερό, μόλις το χωρίζουν τα φράγματα που το διασπούν.

          Και γλώσσα  είναι τούτο το νερό, πάντοτε ίδιο και από τα τις δύο πλευρές του φράγματος που -σα γαλήνια ισχυρή δύναμη που διαβρώνει τα φράγματα- θα ενώσει πάλι τον λαό σε μια πατριά και σε ένα κράτος.

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», Φ. 955

          Άγιος Συμεών-Στέφανος Νεμάνια, Σέρβος Βασιλιάς- κτίτωρ της Ι.  Μονής Χιλανδαρίου Αγ. Όρους. Γενάρχης στην ορθόδοξη πίστη των Σέρβων(1113-1199). Πέθανε ως μοναχός και τιμάται ως Άγιος από την ορθόδοξη Εκκλησία. Απόσπασμα από την επιστολή του προς τον γιό του για τη σπουδαιότητα της γλώσσας για ένα λαό.

          Αφιερωμένο στους γλωσσοκτόνους της ελληνικής γλώσσας που λησμονούν πως η γλώσσα είναι ένα κομμάτι της ψυχής ενός λαού.