Ο ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ
Εν ολίγοις
Εάν ο Σταυρός αναμένει τον
Ιησού Χριστό, δεν μπορεί να είναι διαφορετική και η τύχη των μαθητών Του, οι
οποίοι θέλουν να Τον ακολουθήσουν. Ο πιστός μαθητής ακολουθεί και μιμείται τον
διδάσκαλό του όχι μόνο στη ζωή, αλλά και στο θάνατο. Ο Σταυρός του Χριστού, την
ύψωση του οποίου γιορτάσαμε πριν λίγες μέρες, φανερώνει την έλευση της
βασιλείας του Θεού στον κόσμο. Τα έσχατα έγιναν παρόντα, ενώ ταυτόχρονα το
παρόν συνδέθηκε με τα έσχατα. Ήδη μέσα
στο παρόν βρίσκεται η βασιλεία του Θεού.
Ο Απ. Παύλος χαρακτηρίζει την παρούσα ζωή ως περίοδο
νύχτας και την μέλλουσα ως ημέρα. Το σκοτάδι και η αμαρτία οδηγούνται σε
αφανισμό, ενώ το φως και η αλήθεια του Κυρίου είναι κοντά. Οι πιστοί από μέρος
τους καλούνται να αποκηρύξουν τα έργα
του σκότους και να αναλάβουν τα όπλα του φωτός. Βέβαια κι αυτοί δεν παύουν να
κινούνται μέσα τον παρόντα κόσμο και γίνονται οι ίδιοι δέκτες της επήρειας του πονηρού. Οι χριστιανοί
καλούνται να συμμορφώνονται προς το θέλημα του Θεού και ν’ αγωνίζονται για την
πνευματική τελείωσή τους.
Ο Χριστός που σαρκώθηκε, πέθανε κι αναστήθηκε
αναμένεται να έλθει «κρίναι ζώντας» . Η φανέρωση της δόξας των πιστών στη
βασιλεία των ουρανών προϋποθέτει την ένταξή τους στο σώμα του Χριστού, την
Εκκλησία.
Η Εκκλησία μετέχει του παρόντος και του μέλλοντος
αιώνος και η ύπαρξη του ανθρώπου μέσα σ’ αυτή αποκτά εσχατολογικό χαρακτήρα και
η έξοδος του από τον κόσμο δεν σημαίνει την εξαφάνιση του στο άγνωστο, αλλά μετοχή στη βασιλεία του
Θεού.
Η
βίωση της προσδοκίας της βασιλείας εξαρτάται από το στάδιο της πνευματικής του
ωριμότητας. Η αναμονή αυτή δεν σημαίνει παθητική αναμονή ή αδιαφορία για την
καθημερινή ζωή, αλλά απαιτεί νήψη και καθημερινή προσπάθεια. Η καθυστέρηση της
δευτέρας παρουσίας του Κυρίου στάθηκε αφορμή πνευματικής χαλαρώσεως των πιστών.
Ο χρόνος όμως της φανερώσεως της βασιλείας δεν έχει ιδιαίτερη σπουδαιότητα. Εξ
άλλου για το Θεό δεν έχει σημασία η διάκριση του χρόνου με την οποία ενεργεί ο
άνθρωπος. Το βασικότερο είναι ότι ο Θεός
μένει πιστός στις επαγγελίες Του καθ’ όλη τη διαδρομή της ιστορίας.
Η αναμονή της βασιλείας του
Θεού βιώνεται με δύο τρόπους μέσα στην Εκκλησία: με την αναμονή της β΄
παρουσίας του Χριστού, που σημαίνει το τέλος της ιστορίας και με την εμπειρία
της παρουσίας της βασιλείας του Θεού μέσα στον κόσμο. Η εμπειρία αυτή ταιριάζει
στη ζωή των αγίων, ενώ οι πιστοί αναμένουν την τελική κρίση.
Η βασιλεία του Θεού ήρθε
στον κόσμο με την παρουσία του Χριστού. Ο λόγος του Ιησού Χριστού φανερώνει τη βασιλεία. Και η αποδοχή
του λόγου του Χριστού είναι αποδοχή της βασιλείας Του. Ο χώρος που προσφέρεται
από τον Θεό στον άνθρωπο για να σωθεί και να γίνει μέλος της βασιλείας του,
είναι η Εκκλησία .
Στην Εκκλησία ο πιστός
αποκτά ιδιαίτερες αισθήσεις για να γευτεί τη χαρά της αιώνιας ζωής. Χωρίς αυτές
η πραγματικότητα της ζωής εκείνης παραμένει απρόσιτη. Η Εκκλησία είναι το
εργαστήριο των πνευματικών αισθήσεων του ανθρώπου και οι αισθήσεις αυτές δεν
δημιουργούνται από τον άνθρωπο, αλλά προέρχονται από τον Θεό. Συγχρόνως η
Εκκλησία είναι ο τόπος όπου μετέχουν οι πιστοί στη δόξα της βασιλείας.
Απαραίτητες προϋποθέσεις η κάθαρση της
καρδιάς, η προσευχή και η μετοχή στα μυστήρια. Τότε ο άνθρωπος μετέχει από τώρα
στην κοινωνία της θείας δόξας
` Καλή Κυριακή
π. γ. στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου