του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου
Όσοι αληθινά απεφάσισαν να
υπηρετήσουν τον Κύριο, πρέπει να καταγίνωνται στην μνήμη του Θεού και στην
αδιάλειπτη και νοερά επίκληση του ονόματός Του: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του
Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν». Τις ώρες που ακολουθούν μετά το γεύμα μπορεί
κανείς να προσεύχεται ως εξής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, πρεσβείαις
της Θεοτόκου ελέησόν με τον αμαρτωλόν». Μπορεί επίσης να καταφεύγει ιδιαιτέρως
στη Θεοτόκο: «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς» ή να λέει τον αρχαγγελικό ασπασμό:
«Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία…». Με αυτή την απασχόληση όχι μόνο
διατηρούμε ειρηνική την συνείδησή μας, αλλά μπορούμε να πλησιάσουμε το Θεό και
να ενωθούμε μαζί Του. Διότι, κατά τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο, δεν μπορούμε να
πλησιάσουμε με άλλο τρόπο τον Θεό, εκτός από την αδιάλειπτη προσευχή.
Τα είδη της προσευχής
περιγράφει πολύ καλά ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος. Όσο για την αξία της, ο
ιερός Χρυσόστομος λέει: «Μέγα το όπλο της προσευχής, θησαυρός ατίμητος, πλούτος
αδαπάνητος, λιμήν αχείμαστος, πρόξενος της ησυχίας και πλήθους καλών έργων
ρίζα, πηγή και μήτηρ εστί».
Όταν προσεύχεσαι στο ναό, να
στέκεσαι σε στάση προσοχής. Σ’ αυτό θα βοηθηθείς αν έχεις τα μάτια κλειστά. Να
τα ανοίγεις μόνο όταν σε κυριεύει η νύστα και η ακηδία. Τότε να προσηλώνεις το βλέμμα σου σε κάποια εικόνα
και στο κερί που καίει μπροστά της.
Αν αιχμαλωτισθείς την ώρα
της προσευχής από λογισμούς, ταπεινώσου και ζήτησε συγχώρηση λέγοντας:
«Ημάρτησα, Κύριε, με το λόγο, το νού, την πράξη και με όλες μου τις αισθήσεις».
Αγωνίζου διαρκώς εναντίον
της διασπάσεως του νου. Διαφορετικά η ψυχή σου, με την ενέργεια του διαβόλου,
θα ξεφύγει από την μνήμη και την αγάπη
του Θεού, καθώς λέει ο άγιος Μακάριος: «Όλη η φροντίδα του αντιπάλου μας
έγκειται στο να απομακρύνει τον λογισμό μας από την μνήμη του Θεού, από το φόβο
και την αγάπη μας προς Αυτόν».
Όταν ο νους και η καρδιά
ενωθούν στην προσευχή και οι λογισμοί δεν διασκορπίζονται, τότε η θεία χάρις
φωτίζει και θερμαίνει την ψυχή και μία μυστική αγαλλίασις και ειρήνη
πλημμυρίζει όλο τον εσωτερικό άνθρωπο. Οφείλουμε να ευχαριστούμε για όλα το Θεό
και να παραδίδουμε τον εαυτό μας στο θέλημά Του. Οφείλουμε επίσης να αναφέρουμε
σ’ Αυτόν όλους τους λογισμούς, τους λόγους και τις πράξεις μας και να
προσπαθούμε, ώστε να υπηρετούν όλα μόνο το θέλημά Του.
Από το βιβλίο: «Όσιος
Σεραφείμ του Σάρωφ» της Μονής Παρακλήτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου