κ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Φιλιπ. γ΄
1-8)
…ἀλλὰ μενοῦνγε καὶ ἡγοῦμαι πάντα ζημίαν εἶναι διὰ τὸ ὑπερέχον τῆς γνώσεως Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου μου, δι’ ὃν τὰ πάντα ἐζημιώθην,καὶ ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι ἵνα Χριστὸν κερδήσω.
Κι ὄχι μόνο ὅταν δέχθηκα τό φωτισμό τοῦ Θεοῦ τίς πρῶτες ἡμέρες τῆς ἐπιστροφῆς μου, ἀλλά καί τώρα πραγματικά ἐξακολουθῶ νά τά θεωρῶ ὅλα ἐπιζήμια σέ σχέση μέ τό ἀσυγκρίτως ἀνώτερο ἀγαθό πού ἀπέκτησα, τή γνώση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μου. Γι’ αὐτόν ὅλα τά στερήθηκα καί τά ἀπέρριψα, γιά νά τόν ἐγκολπωθῶ ὡς
σωτήρα μου. Καί τά θεωρῶ σκουπίδια, τιποτένια καί ἄξια περιφρονήσεως,
προκειμένου νά κερδίσω τόν Χριστό.
Πηγή: Π.Ν.Τρεμπέλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου