ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ ( του πλουσίου άρχοντα) Ευαγγέλιο: Λ. κ. 18, 18-27

ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ ΜΟΝΟ Η ΣΩΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

            Εν ολίγοις

            Η σημερινή ευαγγελική διήγηση μας μεταφέρει τη συνομιλία του Χριστού μ’ έναν επιφανή και πλούσιο άρχοντα, μια συνομιλία με πολλά μηνύματα για το σύγχρονο άνθρωπο.

            Ο άρχοντας αυτός θεωρούσε τον εαυτό του πετυχημένο και εξασφαλισμένο. Δεν ένιωθε όμως ικανοποιημένος με ό, τι είχε κάνει και απορούσε πώς μπορεί να εξασφαλίσει την αιώνια ζωή. Γι’ αυτό απευθύνεται στο Χριστό και τον ρωτά: «Τι ποιήσω ίνα αιώνιον ζωή κληρονομήσω;». Και ο Κύριος του υπενθυμίζει την εφαρμογή των εντολών του Νόμου. Και αυτός απαντά ότι όλα αυτά τα τηρεί από τα νιάτα του. Ο Ιησούς βλέποντας,  ότι η τήρηση των εντολών ήταν τυπική υπόθεση γι’ αυτόν, θέλει να δοκιμάσει την πνευματική του αντοχή ζητώντας απ’ αυτόν κάτι παραπάνω: «Έτι εν σοι λείπει» και αφού δεν το έχεις αυτό, σου λείπουν τα πάντα. Μοίρασε τα υπάρχοντά σου στους φτωχούς και μετά έλα να ενταχθείς στην ομάδα των μαθητών.

            Όπως είδαμε η δήλωση του πλούσιου άρχοντα: «Έχω τηρήσει σ’ όλη μου τη ζωή το νόμο του Θεού», ήταν μεν ειλικρινής, αλλά και άστοχη. Διότι αυτό φανέρωνε έλλειψη αυτοκριτικής και αυτογνωσίας, όπως και άγνοια των καθηκόντων του. Ήταν μια απάντηση αδιεξόδου και αυτή την έλλειψη αυτογνωσίας τη βεβαιώνει και η πεποίθησή του, ότι  τηρούσε τις εντολές του Θεού,  κρατώντας  για τον εαυτό του τόσα πολλά κτήματα, δείγμα ότι δεν αγαπούσε τον πλησίον του όπως τον εαυτό του.

            Όταν άκουσε ότι πρέπει  ν’ αποχωρισθεί τον πλούτο του και να τον διαθέσει για τις ανάγκες των πτωχών κι βλέποντας ο Χριστός τη δυσκολία του, είπε ότι δύσκολα μπαίνει κανείς στη βασιλεία του Θεού, όταν έχει πολλά χρήματα. Ο πλούσιος άρχοντας νόμισε ότι παίρνοντας πληροφορίες για το θέμα που τον απασχολούσε ήταν αρκετό για να δικαιωθεί μπροστά στα μάτια των συνανθρώπων του, ίσως στη συνείδησή  του. Δεν είναι  όμως αρκετό αυτό, χρειάζεται και η πιστή εφαρμογή του νόμου με  ό, τι αυτό συνεπάγεται.

            Και εδώ προβάλλει το ερώτημα: Είναι τόσο δύσκολο να εισέρθει κανείς στη βασιλεία του Θεού; Κι αν είναι έτσι, τότε ποιος μπορεί να σωθεί; Και ο Κύριος δίνει μία ελπιδοφόρα απάντηση: «Τα αδύνατα παρά των ανθρώπων δυνατά παρά τω Θεώ έστιν».

            Πρέπει να γνωρίζουμε, ότι η σωτηρία δεν είναι υπόθεση μόνον της ανθρώπινης προσπάθειας, ούτε είναι αμοιβή επειδή τηρήσαμε κάποιες εντολές ή ακόμα επιβράβευση κάποιων δήθεν αρετών μας. Ακόμα η σωτηρία δεν είναι προνόμιο κάποιων εκλεκτών, αλλά δωρεά, χάρη, γιατί μόνον ο Θεός σώζει, όχι βέβαια γιατί το αξίζουμε, αλλά γιατί μας αγαπά. Η σωτηρία δεν μπορεί να εξαγορασθεί ούτε με χρήματα ούτε ακόμα και με αρετές.

               Ο διάλογος του Χριστού με τον πλούσιο άρχοντα είχε ένα άδοξο τέλος. Γρήγορα κατέρρευσαν οι ελπίδες του και οι προσδοκίες του, γιατί του έλειπε η αυτογνωσία. Είχε στηριχθεί στις δικές του και μόνο δυνάμεις, στον πλούτο του και στις υποτιθέμενες αρετές του.

            Κι εδώ χρειάστηκε η ταπεινή ομολογία των μαθητών: Ποιος  μπορεί να σωθεί αν έχουν έτσι τα πράγματα, για ν’ αντιστραφεί το κλίμα και να μάθουμε ότι η σωτηρία είναι δυνατή, αν έχουμε αγάπη και ταπείνωση, στόχους που δεν είχε ο πλούσιος άρχοντας.

            Ο Χριστός δεν κατηγορεί τον πλούσιο και ευσεβή, όπως φαίνεται, άρχοντα για ό, τι έκανε, αλλά για ό, τι παράλειψε να κάνει. Δεν τον κατηγορεί για τις αρετές του, αλλά γιατί δεν τις εντάσσει στο ολοκληρωτικό δόσιμο της ζωής του στο Θεό. Η θρησκευτικότητα του παρουσιάζεται αποσπασματική, ενώ ο Θεός ζητεί όλο τον άνθρωπο. Το να πάρει κανείς σωστές πληροφορίες για τα μεγάλα θέματα της ζωής δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται και η εφαρμογή. Γι’ αυτό και έφυγε λυπημένος, όταν ήλθε η ώρα να πουλήσει τα υπάρχοντά του. Ναυάγησε μέσα στο λιμάνι ο συμπαθής, κατά τα άλλα, άρχοντάς μας.

            Η πληρότητα και η τελειότητα δεν βρίσκεται μέσα στα πλούτη, τις κοσμικότητες και τις άλλες συμβατικότητες, αλλά μέσα στην αγάπη, και στο ολοκληρωτικό δόσιμο του εαυτού μας στο Θεό και έτσι κατακτούμε και γευόμαστε αυτό που φάνηκε τόσο δύσκολο και ακατόρθωτο στα μάτια του πλούσιου άρχοντα και των μαθητών του Κυρίου.    

π.γ.στ.