Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Άγ.Αμβρόσιος Μεδιολάνων, 7 Δεκεμβρίου



πρώτη λέξι, "Πάτερ μν" πόσο εναι γλυκειά! Μέχρι τώρα δέν τολμούσαμε νά στρέψωμε τό βλέμμα πρός τόν ορανό. Χαμηλώναμε τά μάτια στήν γ καί, ξαφνικά, δεχθήκαμε τήν χάρι το Χριστο κι λα τά μαρτήματά μας συγχωρέθηκαν. πό πονηροί δολοι, πού μασταν, γίναμε καλοί «υοί». Μήν περηφανευώμεθα, μως, γιά τήν δική μας προσπάθεια, λλά γιά τήν χάρι το Χριστο. «Χάριτί στε σεσωσμένοι», λέγει πόστολος Παλος (φεσ. β΄,5). Τό νά μολογήσωμε τήν χάρι δέν εναι οησι, δέν εναι παρσι, λλά πίστι. Τό νά διακηρύξωμε ατό πού λάβαμε δέν εναι περηφάνεια, λλά φοσίωσι. ς ψώσωμε τά μάτια πρός τόν Πατέρα, πού μς ναγέννησε μέ τό λουτρό το Βαπτίσματος, πρός τόν Πατέρα, πού μς «ξηγόρασε» μέ τόν Υό Του κι ς πομε: «Πάτερ μν». Εναι ατή μιά καλή, μιά ταπεινή καύχησι. Σάν να παιδί, Τόν νομάζομε πατέρα. λλά, μή διεκδικομε κάποιο προνόμιο. Μέ τόν εδικό κι πόλυτο τρόπο δέν εναι Πατέρας παρά το Χριστο μονάχα. Γιά μς εναι κοινός Πατέρας. Γιατί μόνο κενον τόν γέννησε, ν μς μς δημιούργησε. ς λέμε λοιπόν καί μες, κατά χάριν, «Πάτερ μν», γιά νά γίνωμε ξιοι νά εμαστε παιδιά Του. ς κάνωμε δική μας τήν ενοια καί τήν τιμή, πού χάρισε στήν κκλησία.


Δεν υπάρχουν σχόλια: