Μητρ.Ναυπάκτου κ.Ιεροθέου
Με λευκές λαμπάδες θα υποδεχθούμε και φέτος το μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού. Θα περιφερθούμε στους δρόμους, θα κυκλώσουμε τον Ναό, θα λάμψουν τα πρόσωπα μας από το ιλαρό φως της πασχαλιάτικης λαμπάδας, θα επαναλαμβάνουμε το Ανέστη Χριστός και θα υψώνουμε θριαμβευτικά τις λαμπάδες. Με την κίνηση αυτή θα βροντοφωνούμε την κατάργηση του Άδη και την δυνατότητα αναστάσεως όλου του ανθρωπίνου γένους.
Γιατί όμως επεκράτησε η συνήθεια να κρατούμε λαμπάδες κατά την ημέρα της Ανάστασης του Χριστού;
Πρώτα- πρώτα το φώς της λαμπάδας εκδιώκει το αισθητό κα νοητό σκοτάδι που υπάρχει μέσα μας. Φυγαδεύεται η αισθητή νύκτα και η νοητή άγνοια, που είναι το σκοτάδι που μας καταλαμβάνει και κυριαρχεί. Η άγνοια είναι το μεγαλύτερο πάθος. Με την Ανάσταση του Χριστού αποκτήσαμε γνώση γύρω από τα μεγάλα μυστήρια που αδυνατεί ο άνθρωπος να ερμηνεύσει. Όλα παίρνουν ένα καινούργιο νόημα. Ο αναστάσιμος άνθρωπος είναι πηγή ελπίδας και ζωής.
Μετά η αναστάσιμη λαμπάδα είναι στοιχείο χαράς, αφού το φως που εκπέμπεται απ’ αυτή χαρά και ευφροσύνη, σε αντίθεση με το σκοτάδι που είναι σύμβολο του πόνου και της λύπης.
Το φως του κεριού ακόμη δείχνει την αισιοδοξία που οι χριστιανοί έχουν στα δύσκολα γεγονότα της ζωής.
Το φως της λαμπάδας δείχνει το φως που υπάρχει μέσα μας. Δεν βασιλεύει στην καρδιά ο φρικτός θάνατος, αλλά, η ζωή της αναστάσεως .Όπως την ημέρα της Πεντηκοστής κάθισαν πάνω στις κεφαλές των Αποστόλων « γλώσσες ωσεί πυρός» που ήταν η φανέρωση της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά, έτσι και το φως της λαμπάδας φανερώνει την παρουσία του Αγ. Πνεύματος με εσωτερική, αδιάλειπτη, νοερά και καρδιακή προσευχή. Η παρουσία του Θεού μέσα στην καρδιά δίνει ένα άλλο νόημα στη ζωή και στα προβλήματα της. Καταργείται το δαιμονικό στοιχείο στη ζωή μας, αφού κυριαρχεί το φως της Αναστάσεως του Χριστού.
Η αναστάσιμη λαμπάδα δείχνει και την ανάσταση των σωμάτων. Το κερί φαίνεται ότι είναι νεκρή ύλη, αλλά όταν ανάβει σκορπάει ζωή. Έτσι και τα νεκρά σώματα μας φαίνεται πως πεθαίνουν και ενταφιάζονται, αλλά θα έλθει εποχή που και αυτά θα αναστηθούν σε μια καινούργια ζωή.
Ο κόσμος γύρω μας είναι βυθισμένος στη μοναξιά και την απελπισία. Κυριαρχείται από μελαγχολικές σκέψεις και στοχασμούς. Διακατέχεται από μια διαρκή ανησυχία. Λίγες ώρες χαίρονται οι άνθρωποι και νοιώθουν ευχαριστημένοι. Η ζοφερή νύχτα των αναστημένων ανθρώπων της εποχής μας εγγίζει πολλές φορές και την δική μας ζωή. Αισθανόμαστε το άγγιγμα του θανάτου και του Άδη .Μας εγγίζει συχνά η παγωνιά του θανάτου. Σ’ αυτή την εποχή το άναμμα της λαμπάδας δείχνει την αληθινή πορεία του ανθρώπου, αναγγέλλει τη νίκη του φωτός πάνω στο σκοτάδι, τη νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο, της ελπίδας πάνω στην απόγνωση.
Κρατώντας και εφέτος τη λαμπάδα ας σκεφτούμε, ότι με την Ανάσταση του Χριστού αποκτήσαμε την δυνατότητα της δικής μας αθανασίας, που δεν είναι η ζωή της ψυχής μετά τον θάνατο, αλλά η υπέρβαση του θανάτου με την εν Χριστώ ζωή, εάν βέβαια θελήσουμε να γίνουμε λαμπάδες, έχοντες το φως του Χριστού και σκορπώντας το στην ασέληνη νύκτα της εποχής μας, αυτό το ελπιδοφόρο αναστάσιμο Φως.
(«ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ»)
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου