ΗΛΙΑΣ ΜΗΝΙΑΤΗΣ
«…..Εις ένα καιρόν, όπου ωσάν μεσημέρι λάμπει η Ορθοδοξία, ανάπτω και εγώ τον λίχνον του ευαγγελικού κηρύγματος, έρχομαι εις μίαν εκκλησίαν γεμάτην από χριστιανούς και ζητώ χριστιανόν, ζητώ χριστιανόν, Μα πως; Τούτοι, όπου θέλω εδώ και αλλού, εις πόλεις, εις κάστρα, εις επαρχίας, εις βασίλεια, εις το περισσότερον μέρος της οικουμένης, δεν είναι χριστιανοί.
Δύο λογιών είναι οι χριστιανοί. Είναι εκείνοι, όπου έχουσι μοναχόν όνομα χριστιανού. Χριστιανοί εις τα έξω και κατά το φαινόμενον, έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας, λέγει ο Παύλος, μα εις τα έσω δεν έχουσι έργα χριστιανού. ΄Εχουσι χριαστιανικήν πίστιν μα δεν έχουσι χριστιανικήν ζωήν. Μάλιστα έχουσι μίαν ζωήν εναντίαν εις την πίστιν. « Έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας, την δύναμιν αυτής ηρνημένου». Από τούτους τινά δεν ζητώ. Είναι χριστιανοί, οπού έξω από το όνομα, έχουσι και τα έργα, ομού με την πίστιν έχουσι και την ζωήν, και εις τα έσω και εις τα έξω είναι ορθόδοξοι, κατά αλήθειαν χριστιανοί. Και από τούτους ζητώ ένα εις την πολυάριθμον πολιτείαν των χριστιανών και δεν τον ευρίσκω ζητώ χριστιανόν, ζητώ χριστιανόν. Περπατώ από τόπον εις τόπον δια να τον εύρω. Τον ζητώ εις τας αγοράς ανάμεσα εις τους άρχοντας, και εδώ βλέπω μίαν υψηλόφρονα υπερηφανίαν, δεν τον ευρίσκω. Τον ζητώ εις τα παζάρια ανάμεσα εις τους πραγματευτάς, και εδώ βλέπω μίαν αχόρταγον φιλαργυρίαν, δεν τον ευρίσκω. Τον ζητώ εις τους δρόμους ανάμεσα εις την νεότητα, και εδώ βλέπω μίαν μεγάλην ασωτίαν, δεν τον ευρίσκω. Ευγαίνω έξω από την χώραν και τον ζητώ ανάμεσα εις τους εγχωρίους και εδώ βλέπω όλα του κόσμου τα ψεύματα, δεν τον ευρίσκω. Περνώ εις το μέρος της θάλασσας, τον ζητώ ανάμεσα εις τους ναύτας, και εδώ βλέπω τας πλέον φοφεράς βλασφημίας, δεν τον ευρίσκω. Διαβαίνω εις τα στρατεύματα, τον ζητώ ανάμεσα εις τους σρτατιώτας, και εδώ βλέπω την τελείαν απώλειαν, δεν τον ευρίσκω…. Ώ μεγάλη εντροπή της πίστεως! Ω μεγαλωτάτη καταδίκη των χριστιανών!».
« ΔΙΔΑΧΑΙ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ»
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου