Σάββατο 24 Ιουλίου 2010

Ἡ ἐμπειρία τοῦ Εὐαγγελίου

Ἀθανάσιος Γιέφτιτς


μπειρία το Εαγγελίου, πο συνεχίζεται ς βαθει νθρώπινη κα βαθει το νθρώπου μπειρία τς ρθοδόξου κκλησίας δι τν αώνων, μαρτυρε τι νθρωπος δν μπορε ν γίνει κα ν φίσταται «ατόνομος», δηλαδ μόνος του κα νεξαρτήτως το Θεο Λόγου, μ τν «ατάρκειά» του, τν δθεν νεξάρτητη π ποιονδήποτε «λευθερία» του. Διότι διεκδίκηση νς «ατόνομου» νθρώπου, νς «χωρς Χριστο» νθρώπου (φ, 2, 12, 4, 18), χάριν μίας «λευθερίας» (σφετερισμένης κα ατς), καταντ ναπόφευκτα στ ντίθετο: στν τραγικ ποδούλωση το νθρώπου σ λύτους κα παρα-λόγους κα παρα-νόμους «νόμους» ( πρόσωπα «στοιχεα» κα «δυνάμεις») τς μαρτίας κα τς φθορς κα το θανάτου κα το διαβόλου, μ ποτέλεσμα τν π-ανθρωπισμ το νθρώπου. παρξιακς «οκος» το νθρώπου χωρς τν Χριστ κα τν χάρη το Πνεύματός Του μ τος καρπούς της δν δύναται ν παραμείνει π πολ κα καθόλου δειος («σχολάζων κα σεσαρωμένος», Ματθ. 12, 44), διότι, πειδ δν «συνάγει» κα δν συνάγεται μετ το Χριστο, νεκα τούτου «σκορπίζεται» (Λουκ. 11, 23) κα διασκορπίζεται π τ «κάθαρτον πνεμα» κα τ «πτ τερα πνεύματα πονηρότερα ατο», κα γίνονται «τ σχατα το νθρώπου κείνου χείρονα τν πρώτων» (Λουκ. 11, 26). νθρωπος χωρς τν συνεκτικ κα νοποι χάρη το Χριστο, πο εναι τ γιο Πνεμα, φθείρεται κα ποσυντίθεται κα «λεγεωνοποιεται», πως λέγει τ Εαγγέλιο (Μαρκ. 5, 9, 15), κα πως ναγκάζεται π τν τραγικ πραγματικότητα ν τ μολογήσει κουσίως ψυχανάλυση κα σύγχρονος παρξισμός. διεκδίκηση τς «ατονομίας» κα τς «λευθερίας» το νθρώπου νεξάρτητα π τν Θεάνθρωπο Χριστ (κα συχν ναζήτηση τς «λευθερίας» στ «Μηδέν») καταντ ν εναι πλέον λευθερία π τν νθρωπο (κα χι γι τν νθρωπο), κφυλισμς δηλαδή, μλλον νθρωποκτονία κα ατοκτονία το νθρώπου, πως κα διάβολος ποσχεθες στος νθρώπους τν «θέωση» πέβη νθρωποκτόνος ξ ρχς (ω. 8, 44).


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο.
Υπέροχος.