Σ. Βυζαντινός
«Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ
Η γλυκιά
λευιτική φωνή
ζάλισε
την απέραντη στρατιά,
τ’ άτακτα δευτερόλεπτα
Αντηχούν οι στιγμές·
παναρμόνιες ιαχές
αδιόρατες
μεσ’ τη θολούρα του λιβανωτού.
Πεσμένοι σοβάδες στον παλιό θόλο
γυμνό- σαν το Εσφαγμένον Αρνίον
το εικονοστάσι
με τις εξαϋλωμένες μορφές…!
Απέριττη
απλή
αναστάσιμη
αίσθηση της Ορθοδοξίας
«Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας…»
ταλαντεύεται μες στο δάκρυ
ο Σταυρωμένος
κατεβαίνει χαμηλά στο μάγουλο,
σκύβει
ψιθυρίζει στην καρδιά…
Αντηχούν οι αιώνες,
συμπτύσσονται τα σύμπαντα
λες θα χωρέσουν
στις λίγες
ετούτες
άχρονες στιγμές…!
Δροσοσταλίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου