Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Μ. Δευτέρα: μέρα ρήξης μας με την ακαρπία του φαίνεσθαι…

Παναγιώτης Μπούρδαλας



Το φαίνεσθαι είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της επικοινωνιακής «κοινωνίας», που διερχόμαστε στο δυτικό κόσμο. Το είναι ακόμα είναι το μεγάλο ζητούμενο. Όχι ότι το συναντάμε για πρώτη φορά στη ζωή ή στην ιστορία. Είναι διαχρονικό, απλά στην εποχή μας τα διάφορα Μέσα Μεταφοράς Επί (ΜΜΕ) της κοινωνίας σπρώχνουν ραγδαία προς αυτό.

Ιδιαίτερα οι ακολουθίες των Όρθρων της Μ. Εβδομάδας (που στον κόσμο τελούνται αργά το βράδυ, αρχή της νέας μέρας αφού στη Εκκλησία επικρατεί το νυχθήμερο) εκφράζουν αυτή τη πορεία: Από το φαίνεσθαι στο είναι. Από την ακαρπία της άχαρης κινητικότητας, στη δημιουργική τροφή της θυσιαστικής αλληλέγγυας αυτοπροσφοράς.

Το φαίνεσθαι συχνά ακολουθείται από πρόσκαιρα «κέρδη», που εγκλωβίζουν στρατηγικά τη ζωή στο εφήμερο. Όλοι γνωρίζουμε πως τείνει το οικονομικο-πολιτικό σύστημα να διαφεντέψει την πολιτική ζωή με τις δημοσκοπήσεις του φαίνεσθαι…

Όλη λοιπόν η ακολουθία του όρθρου της Μεγάλης Δευτέρας

καταδικάζει ποικιλότροπα το φαίνεσθαι και τον εγκλωβισμό στο εφήμερο. Το φαίνεσθαι ουσιαστικά αποτελεί τις πολλές όψεις της πορνείας, αφού πορνεία είναι ο φαινομενικός έρωτας…

α) Εξαίρει τη παραίτηση και φυγή του Ιωσήφ (γιου του Ιακώβ) από τη γλυκιά αγκαλιά της Εξουσίας στην Αίγυπτο, αφού η ψεύτικη αγάπη- μέγκαινη της βασίλισσας θα το είχε δέσμιο χωρίς «λόγο» σε μια εξουσία μόνο του φαίνεσθαι. Ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος προ-εικονίζει το Νυμφίο Χριστό, που έρχεται με το όντως είναι «…εν τω μέσω της νυκτός…».

β) Καταδικάζει την προσωπική και συλλογική ζωή που λειτουργεί μόνο με ίσκιους, μό0νο με τα πλατιά φύλλα των λόγων χωρίς δημιουργία, μέσα από το παράδειγμα της «καταρασθείσης συκής» από το Χριστό. Ένα πλατύφυλλο και καρποφόρο δέντρο δεν χρειάζεται μόνο για τον ίσκιο του. Χρειάζεται να καρπίσει, ώστε η ζωή του είδους να συνεχιστεί, να ζήσουν τα πουλιά από τους καρπούς, να φάει και ο ντόπιος μα και ο περαστικός και ξένος διαβάτης.

γ) Στο ευαγγέλιο υπογραμμίζεται ο γυιός που ενώ δίστασε στην αρχή, άλλαξε γνώμη και πορεία και δημιούργησε, σε αντίθεση με τον άλλο που ενθουσιόδικα έμεινε στα λόγια (του αέρα).

Χωρίς φίλες και φίλοι το εσωτερικό κατ’ αρχήν ξεκαθάρισμα με το ψεύτικο φαίνεσθαι, με μια βουτιά στους ίσκιους του φαίνεσθαι, η πορεία προς το είναι διακόπτεται. Και οι πειρασμοί να μείνουμε σ’ αυτό είναι μεγάλοι και τα δολώματα θέλγητρα πολλά: Χρήμα, θέσεις, εξουσίες, πληροφορίες…


http://manitaritoubounou.wordpress.com



Δεν υπάρχουν σχόλια: