Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Γενοκτονίες Ποντίων, Αρμενίων


Σύμφωνα με πληροφορίες από την Άγκυρα και τις Βρυξέλλες, η εξέλιξη αυτή, το γεγονός δηλαδή του συνασπισμού Αρμενίων-Ασσυρίων-Ελλήνων και της υποστήριξης των Κούρδων στο ζήτημα αυτό, που μπορεί να αποτελέσει τη βάση για τη χάραξη μια κοινής στρατηγικής των ιστορικών αυτών λαών της Ανατολής απέναντι στη συνεχιζόμενη τουρκική βαρβαρότητα, μέρος της οποίας είναι η άρνηση της Γενοκτονίας, προβληματίζει έντονα την τουρκική διπλωματία και την τουρκική κυβέρνηση και όχι μόνο.
Τη στιγμή που συμβαίνουν αυτά, που στην ουσία συνιστούν μια νέα γεωπολιτική, αυτή των Γενοκτονιών (να θυμηθούμε και τον τρόπο που χρησιμοποιείται γεωπολιτικά το Νταρφούρ), και η Τουρκία αναγκάζεται να ανακαλέσει και δεύτερο πρέσβη για διαβουλεύσεις λόγω αρνητικών εξελίξεων στο θέμα της Γενοκτονίας, και ενώ έχει προηγηθεί μια εξαιρετικά άθλια πράξη στο ιστορικό Εθνικό και Καποδιαστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου Έλληνες βουλευτές και καθηγητές πανεπιστημίων, παρουσία του Τούρκου πρέσβη-τοποτηρητή, αγιοποιούν τον Μουσταφά Κεμάλ στην καρδιά της Αθήνας, τα ελληνικά κόμματα και ο πολιτικός κόσμος τηρεί μια εκκωφαντική ένοχη σιωπή για το θέμα. Από την πλευρά τους, τα ελληνικά ΜΜΕ και οι γνωστοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης μεταδίδουν την είδηση αναφέροντας κυρίως την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων και παρεμπιπτόντως -όσοι το κάνουν- τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής, με έναν τρόπο που παρομοιάζει κι αυτός με μια εκκωφαντική ένοχη σιωπή.
Αν αναρωτηθούμε να βρούμε το γιατί, θα πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες αυτής της εκκωφαντικής ένοχης σιωπής στα στεφάνια τιμής Ελλήνων επισήμων στο μαυσωλείο του σφαγέα Μουσταφά Κεμάλ, στις δηλώσεις αναγνώρισης του μεγαλείου του πνεύματος του σφαγέα Μουσταφά Κεμάλ, στη συνοδοιπορία των κεμαλιστών δημοσιογράφων και διανοουμένων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης με τους κεμαλιστές της Τουρκίας και στην ολοκληρωτική απουσία από τους αγώνες για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, της Θράκης, της Πόλης και της Ανατολής και την ιστορική δικαίωση.
Άς ελπίσουμε ότι τουλάχιστον τώρα, που ξένοι λαοί, πολιτικοί και διανοούμενοι καταδικάζουν τον Κεμάλ και τον κεμαλισμό και αγωνίζονται για την καταπολέμηση της κεμαλικής-τουρκικής βαρβαρότητας με όπλο όχι τους αμαρτωλούς* εξοπλισμούς, αλλά την αναγνώριση της Γενοκτονίας, θα ευαισθητοποιηθούν επιτέλους και οι Έλληνες πολιτικοί, καθηγητές, διανοούμενοι και δημοσιογράφοι και θα συστρατευθούν σε αυτόν τον άγιο αγώνα, διακρίνοντας επιτέλους το «ποιος είναι ο εχτρός και ποιος ο φίλος» στο διεθνές σκηνικό.
Γιατί, μετά τον παγκόσμιο διασυρμό για την κατάντια μας στον οικονομικό τομέα, είναι κρίμα να βλέπεις τη χώρα σου παγκόσμιο ουραγό και στον αγώνα της ηθικής και ιστορικής δικαίωσης και τα κόμματα, τους διπλωμάτες, τους πολιτικούς και τους διανοούμενους της χώρας σου ουραγούς και μακράν πίσω από την ιστορία και την ίδια την ελληνική κοινωνία.


πηγή


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Οι Τούρκοι έφτασαν μέχρι τον Πειραιά παιδιά...