Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Εκκλησιασμός -Αγ.Ιωάννου Χρυσοστόμου

πίστη στ Θε κα συμμετοχ στ θεία λατρεία, προπαντς στν εχαριστιακ σύναξη, ποτελον γι κάθε ζωνταν μέλος τς κκλησίας δυ πραγματικότητες ξεχώριστες. ληθινς χριστιανς δν μπορε ν ζήσει χωρς τ θεία Λειτουργία. Τ περα το Μυστικο Δείπνου κα τς Πεντηκοστς, πο συνέχειά τους εναι ο ερο ναοί, ποτελον κατεξοχν τος τόπους τς παρουσίας το Θεο κα τν διανομς τν θείων χαρισμάτων. «μοθυμαδν π τ ατό» προσκαρτέρηση τν πιστν κφράζει τν νότητα το κκλησιαστικο σώματος, πο δ κα τώρα προγεύεται τ γαθά της βασιλείας το Θεο. Ατ τν λήθεια πηχον κα ο γιοι Πατέρες τς Πενθέκτης Συνόδου (691), ταν παραγγέλλουν ν᾿ ποκόπτεται π τ σμα τς κκλησίας κενος πού, χωρς σοβαρ λόγο, δν κκλησιάζεται γι τρες συνεχες Κυριακές.

τακτικς κκλησιασμς δν ποτελε γι τν πιστ μίαν πλ συνήθεια, να τυπικ θρησκευτικ καθκον, μι κοινωνικ ποχρέωση στω μία ψυχολογικ διέξοδο π τν σφυκτικ κλοι τς καθημερινότητος. ντίθετα, μ τν προσέλευσή του στ να κφράζει μίαν παρξιακή του νάγκη. Τν νάγκη ν ζήσει ληθινά, αθεντικά. Ν συναντήσει τν Πηγ τς ζως του, τ Δημιουργό του, κα ν νωθε μαζί Του. Ν κφράσει τν γάπη κα τν ελάβειά του στν Παναγία μας κα στος γίους, το φίλους του Θεο. Ν νιώσει δίπλα του τος πνευματικούς του δελφούς.

Τ σμα κα τ αμα το Χριστο, πο μεταλαβαίνει στ θεία Λειτουργία, το χαρίζουν ατ τν πληρότητα, τν κάνουν ν ασθάνεται «συμπολίτης τν γίων κα οκεος του Θεο». τσι, ναχωρε π τ να μ τ δύναμη ν᾿ ντιμετωπίσει σύμφωνα μ τ θεο θέλημα κα μ τν προοπτικ τς αώνιας ζως τ φθαρτότητα το καθημερινο του βίου.

Στς μέρες μας, πο τ ψεύτικο κα πατηλ περισσεύει κα πο ο νθρώπινες λπίδες π παντο διαψεύδονται, τ νδιαφέρον γι τν ρθόδοξη λατρεία συνεχς αξάνεται, καθς πολλο νακαλύπτουν σ᾿ ατν τ νόημα τς ζως. στόσο, εναι λήθεια, ο περισσότεροι δελφοί μας πουσιάζουν π τς κκλησίες μας...

Τ τεχος τοτο ποτελε μία σύνθεση κλεκτν ποσπασμάτων, σ λεύθερη πόδοση, π διάφορες μιλίες το γίου ωάννου το Χρυσοστόμου (354-407), το μεγάλου εράρχου, πο συνέδεσε τ νομά του κα τ ζωή του μ τ θεία Λειτουργία. Διαβάζοντας κανες τος λόγους του, χαίρεται τ ζωντάνια τους, θαυμάζει τν πικαιρότητά τους κα διαπιστώνει πς νθρωπος στ βάθος το παραμένει παράλλακτος λες τς ποχές.

ς εχηθομε, τ σπίτι το Θεο, ερς ναός, ν γίνει κα δικό μας σπίτι, θεία Λειτουργία ν καταστε τ κέντρο τς πάρξεώς μας κα τράπεζα τς Εχαριστίας ν᾿ ποβε γι τν καθένα μας «ψυχοτρόφος κα ζωοποιός».

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ


Δεν υπάρχουν σχόλια: