Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

Οι νέοι ονειρεύονται την πραγματικότητα με τούς ορούς τους!


«Από όλα τα ανεξήγητα φαινόμενα της φύσης, ένα δεν μπορώ να καταλάβω», υποστηρίζει ο Ι. Χρυσόστομος· «τις σκέψεις και τις πράξεις των νέων ανθρώπων». Πράγματι! Αρχαίοι και νεότεροι συγγραφείς, φιλόσοφοι και διανοητές, πεζογράφοι και ποιητές, άνθρωποι του πνεύματος και των επιστημών, άνθρωποι εγγράμματοι αλλά και αγράμματοι, σπουδαίοι αλλά και απλοϊκοί προσπάθησαν και προσπαθούν στο διάβα της ιστορίας να ερμηνεύσουν την πιο δυναμική περίοδο της ζωής του ανθρώπου. Την περίοδο με τα πλούσια και έντονα συναισθήματα, την επαναστατική διάθεση κατά του κατεστημένου, την επιδίωξη της αυτονομίας, την αναζήτηση του αυθεντικού...

Οι νέοι ονειρεύονται την πραγματικότητα με τους όρους τους. Αλλά «ό, τι ξυπνάει τη δική τους χαρά, ειν' ένα όνειρο σπασμένο στα δύο» (Τρύπες). Οι ενήλικες κρίνουν ή λογοκρίνουν τα όνειρα τους, έχοντας μια πιο καθολική ματιά για τη ζωή. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι αποφάσεις των ενηλίκων είναι σωστές, ούτε ότι οι νέοι έχουν υποχρεωτικά άδικο, όπως και το αντίστροφο. Οι νέοι όμως πληγώνονται. Τα όνειρα τους σπάνε σε δύο ή πολλά κομμάτια. Προσδοκίες αλλά και απογοήτευση μαζί. Κι άλλες φορές απόγνωση: όταν οι μεγάλοι τους επιβάλλουν ιδανικά ή πρότυπα, που αποτελούν «άλλο ένα τούβλο» στον τοίχο που τους απομονώνει από την κοινωνία των καρδιών.

Μπορούν οι ενήλικες να ακούσουν τον ι. Χρυσόστομο που τους συμβουλεύει να φροντίζουν πριν από κάθε τι υλικό τις ψυχές των παιδιών; Μπορούν να ακολουθήσουν τις καρδιές των νέων «δεμένοι στη φωνή τους» (Μ. Φάμελλος), μιλώντας στη συχνότητα τους, διδάσκοντας με το παράδειγμα τους, αγαπώντας τους χωρίς να τους εκμαυλίζουν;

Μπορούν οι νέοι να απομυθοποιήσουν τα λαμπερά αλλά ψεύτικα είδωλα των ενηλίκων; Έχουν τη γενναιότητα να μην οχυρώνονται πίσω από τη νεότητα τους για να διεκδικούν ως αυτονόητα τα πράγματα που πρέπει να παλέψουν με την ψυχή τους γι' αυτά; Έχουν το σθένος να σταθούν ενάντια στη ροή του ποταμού; Είναι έτοιμοι για ένα ταξίδι που θα έχει αφετηρία και προορισμό την καρδιά τους έστω και μετά από περιπλάνηση σε χώρες μακρινές (Λουκ. 15,13);


Κωνσταντίνος Κορναράκης



Δεν υπάρχουν σχόλια: