Κάποιες βασικές εικόνες που μας έρχονται στο μυαλό όταν μιλάμε για τον αθλητισμό σε σχέση με τη νεότητα είναι εικόνες λάμψης και δόξας, από σπουδαίους αθλητές που καμαρώνουν για τα σπουδαία ρεκόρ που πέτυχαν, ή εικόνες Βίας και καταστροφής (δηλαδή χουλιγκανισμού).
Είναι δυνατόν όμως να εμπνέεται η νεότητα μόνο από τούτες τις ακραίες όψεις των αθλητικών γεγονότων·, Είναι υγιές να συντηρούνται στην πρώτη γραμμή των γεγονότων τα φαινόμενα βίας ή ντόπινγκ ή η μονομερής ενασχόληση με τον πρωταθλητισμό; Είναι Βέβαιο ότι μας ενδιαφέρει κάθε τι που αφορά στον αθλητισμό με θετικό ή έστω και με αρνητικό τρόπο, αλλά δεν πρέπει να γίνεται εμμονή. Διότι στην περίπτωση αυτή δημιουργείται μια πλαστή πραγματικότητα, που δίνει έμφαση σε αντι-ήρωες της ζωής, όπως εκείνοι που διαστρέφουν με τις πράξεις τους το αθλητικό ιδεώδες ή σε υπέρ - ήρωες που αποθαρρύνουν με την τελειότητα και τον συνοδευτικό τρόπο ζωής τον νέο άνθρωπο. Έτσι όμως, η κοινωνία αποδέχεται πρότυπα που είναι απόμακρα ή καταστροφικά. Είναι λοιπόν φανερό ότι χρειάζονται καινούρια, στιβαρά πρότυπα. Και φυσικά από το πεδίο του αθλητισμού μπορεί να υπάρξει υγιής έμπνευση.
Πρότυπο είναι ο αθλητής που αναζητά την ευγενή άμιλλα, διότι έτσι προβάλλει το ιδεώδες της αρετής της ταπείνωσης και της αγάπης για τον άλλον. Διότι μας διδάσκει με τις πράξεις του να ασκούμαστε στον περιορισμό του εγώ και στην αποδοχή του άλλου. Και μείς μπορούμε και πρέπει να μαθητεύσουμε στον συναγωνισμό, στη νηφάλια αποδοχή της ήττας, στις καθαρές νίκες. Κι αφού ο άνθρωπος είναι μία ψυχοσωματική οντότητα, οι αρετές αυτές, σε σχέση με την προσπάθεια που απαιτείται για τη φυσική άσκηση, χαλυβδώνουν και την πνευματική του κράση.
Στην περίπτωση αυτή, το αθλητικό ιδεώδες υπηρετεί τη ζωή ως αξία! Γιατί η ζωή είναι άθληση και «θέλει δουλειά πολλή...... Οι αθλητές των Παραολυμπιακών αγώνων μας το έχουν δείξει. Και
τούτη είναι η πιο μεγάλη νίκη: να τερματίσεις κάποια στιγμή και ο τερματισμός αυτός να συνοψίζει την εσωτερική ολοκλήρωση μιας ζωής!
Π.Παπαγεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου