Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Η Εκκλησία ως μητέρα

του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου


Τι κάνει μια μητέρα; Πρώτα-πρώτα η μητέρα γεννά τα παιδιά της, έπειτα τα τρέφει με το γάλα της και σιγά-σιγά με πιο στερεές και θρεπτικές τροφές. Τα προσέχει και τα προστατεύει από τους διάφορους κινδύνους και από τους επικίνδυνους ανθρώπους. Τα συμβουλεύει με πολλή αγάπη, τα παρηγορεί και στέκεται ακοίμητη στο προσκέφαλό τους όταν έχουν κάποια δοκιμασία ή κάποια αρρώστια. Αλλά μερικές φορές τα μαλώνει, τα επιπλήττει και τα τιμωρεί, πάντοτε για το καλό τους.

Έτσι και η πνευματική μας μητέρα, η Εκκλησία. Πρώτα-πρώτα μας αναγεννά με το βάπτισμα, κάνοντάς μας παιδιά της και παιδιά του Θεού. Χαρακτηριστικά ο άγιος Κυπριανός γράφει: «Δεν μπορεί κανείς να έχει τον Θεό πατέρα, αν δεν έχει πρώτα την Εκκλησία μητέρα». Έπειτα, μας τρέφει με τις αλήθειές της, που στην αρχή είναι εύκολες και απλές σαν το γάλα και σιγά-σιγά γίνονται όλο και πιο δύσκολες και σύνθετες, σαν το κρέας. Μας προσέχει και μας προστατεύει από τους πνευματικούς κινδύνους και τους πνευματικούς λύκους. Μας συμβουλεύει με πολλή σοφία και στοργή, μας παρηγορεί και στέκεται ακοίμητη δίπλα μας τις ώρες των δοκιμασιών και των πτώσεων. Τέλος, μας επιπλήττει και μας τιμωρεί με τα σοφά και παιδαγωγικά επιτίμια για να θεραπευτούν, να καλλιεργηθούν και να σωθούν οι αθάνατες ψυχές μας.

Όπως βλέπομε, ο χαρακτηρισμός της Εκκλησίας ως μητέρας είναι λίαν επιτυχής. Άλλωστε ο Κύριός μας χρησιμοποίησε την εικόνα της κλώσσας, η οποία μαζεύει κάτω από τις φτερούγες της όλα τα πουλιά της, ότι χρώμα κι αν έχουν. Έτσι, η Εκκλησία δέχεται κάτω από τη σκέπη της όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως και χαρισμάτων. Όμως, η Εκκλησία, συγκρινόμενη με κάθε σαρκική μητέρα, είναι πολύ ανώτερη, διότι:

α) η σαρκική μητέρα μπορεί κάποτε να θυμώσει με τη συμπεριφορά του παιδιού της και να του κλείσει την πόρτα. Η Εκκλησία όμως ποτέ δεν κλείνει την πόρτα στα παιδιά της, όσο κι αν την λυπήσουν, όσο κι αν τη βρίσουν, όσο κι αν ακόμη την πολεμήσουν. Η Εκκλησία πάντοτε έχει ανοιχτή την πόρτα της διάπλατα ανοιχτή για να δεχτεί τα παραστρατημένα παιδιά της.

Β) Η σαρκική μητέρα ετοιμάζει καθημερινά καλή και περιποιημένη τροφή για τα παιδιά της. Όμως, όσο θρεπτική και εύγευστη είναι αυτή η τροφή, καθόλου δεν μπορεί να συγκριθεί με την τροφή που προσφέρει η Εκκλησία στα παιδιά της. Κάθε Κυριακή και μεγάλη γιορτή, το τραπέζι της Εκκλησίας είναι γεμάτο από ουράνια και θεϊκή τροφή, από το Πανάγιο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Εσταυρωμένου Λυτρωτού μας. Τι κρίμα όμως, ενώ ο Βασιλεύς των Βασιλευόντων και Κύριος των Κυριευόντων θέλει και καταδέχεται να ενοικεί στις αμαρτωλές ψυχές μας, πολλοί από μας ή ανοίγουμε με δισταγμό και αμφιβολία την πόρτα της ψυχής μας ή την κρατάμε κλειστή. Αλήθεια, αν κάποιος επίγειος βασιλιάς μας έκανε την τιμή να έρθει στο σπίτι μας, τι θα κάναμε και πόση χαρά θα νιώθαμε; Τώρα λοιπόν που ο Κύριος και Θεός μας θέλει να κατοικήσει στην ψυχή μας, τι πρέπει να κάνουμε και πόσο ασυγκρίτως περισσότερη χαρά να νιώσουμε; Εδώ θυμάμαι έναν φυγά βορειοηπειρώτη που όταν ήρθε στην Ελλάδα, το πρώτο που ζήτησε δεν ήταν ούτε χρήματα, ούτε ρούχα, ούτε σπίτι, ούτε εργασία, αλλά να κοινωνήσει, γιατί είχε στερηθεί αυτό το ανεκτίμητο δώρο 18 χρόνια.

Γ) Η σαρκική μητέρα δεν κάνει θαύματα, η Εκκλησία όμως κάνει καταπληκτικά θαύματα. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι στην κιβωτό της Παλαιάς διαθήκης γεράκια μπήκαν και γεράκια βγήκαν, λύκοι μπήκαν και λύκοι βγήκαν, ενώ στην κιβωτό της Καινής Διαθήκης, στην Εκκλησία δηλαδή, μπαίνουν άνθρωποι που μοιάζουν με γεράκια και βγαίνουν περιστέρια, μπαίνουν άνθρωποι που μοιάζουν με λύκους και βγαίνουν πρόβατα. Η Εκκλησία πήρε ένα αμαρτωλό σκουλήκι, τη Μαρία την Αιγυπτία, και το έκανε αετό, χρυσαετό, που πετούσε στα ύψη της αρετής και της αγιότητος. Πήρε έναν αιμοβόρο λύκο, τον Μωυσή τον Αιθίοπα και τον έκανε πρόβατο καρποφόρο και ευεργετικό. Πήρε ένα περιφρονημένο σκουπίδι, τη Σαμαρείτιδα, και το έκανε υπέρλαμπρο διαμάντι. Πήρε ένα βρωμερό σκεύος, τον Κυπριανό, και το έκανε σκεύος του Αγίου Πνεύματος.

Επειδή όμως κάποιοι μπορεί να βιαστούν και να πουν τω καιρώ εκείνω, απαντούμε: όχι, κύριοι και τω καιρώ τούτω, και σήμερα γίνονται τέτοια καταπληκτικά θαύματα. Και για να μη μακρηγορήσουμε, θα αρκεστούμε να αναφέρουμε μόνο τέσσερα παραδείγματα. Το Μουσικό Σταμάτη, που ο Θεός έσωσε από τα ναρκωτικά, τον Λάμπρο ένα παλικάρι 22 ετών που ομολόγησε ότι μια Μ. Παρασκευή ο Εσταυρωμένος Λυτρωτής τον ανέστησε από την κόλαση της ηρωίνης, το γνωστό τραγουδιστή Γιώργο που σε μια συνέντευξή του, έκανε την παρακάτω συγκλονιστική ομολογία: «Τα χρήματα και η δόξα είναι μια ψευδαίσθηση. Κι εγώ κάποτε είχα πολλά χρήματα και δόξα. Όμως, ένιωθα δυστυχισμένος και πολλές φορές μου ερχόταν να αυτοκτονήσω. Τώρα όμως που ήρθα κοντά στο Χριστό βρήκα τη γαλήνη και την ευτυχία», και τέλος μια γυναίκα που έζησε 45 χρόνια μέσα στην αμαρτία, αλλά μετανόησε και εξομολογήθηκε με δάκρυα σ’ έναν αγιορείτη πνευματικό, βρίσκοντας έτσι την αληθινή χαρά και ευτυχία.

Αγαπητοί, αν αγαπάμε τη μητέρα μας μια φορά, την Εκκλησία πρέπει να την αγαπάμε εκατό φορές, διότι η μεν μητέρα μας χαρίζει το ζην, η δε Εκκλησία το ευσεβώς και το αιωνίως ζην. Ας αγαπήσουμε, λοιπόν, την Εκκλησία μας κι ας μείνουμε σ’ όλη την ζωή μας μέσα σε αυτήν, διότι όπως λέει ο ιερός Αυγουστίνος, εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία.


Δεν υπάρχουν σχόλια: